Parafia erygowana została 23 października 1983 roku i otrzymała wezwanie Jezusa Chrystusa Odkupiciela. Powstała na terenie wyłączonym z dotychczasowej parafii św. Katarzyny. Nową wspólnotę utworzyli mieszkańcy ulic: Bestwińskiej, Brzozowej, Chłodnej, Dworcowej, Jastrzębiej, Jodłowej, Junackiej, Kamionka, Kasztanowa, Klonowej, Komorowickiej, Krupniczej, Kwiecistej, Legionow (część), Lipowskiej od numeru 1 do 12, Nad Młynówką, Olszyny, Pasieki od ulicy Lipowskiej do ulicy Bestwińskiej, Pięknej, Pocztowej, Podwale, Prostej, Robotniczej, Rolnej, Rzecznej, Sosnowej, Włókiennicza, Zabiele.
W miejscu obecnego kościoła stała stolarnia, zbudowana w 1929 r. przez Rozalię i Józefa Wieczerzaków. W 1952 r. stolarnię odebrano właścicielom i upaństwowiono. W 1982 r. dzieci państwa Wieczerzaków - ks. Józef i siostry: Joanna Wieczerzak i Anna Buchalik - po długich staraniach otrzymały z powrotem i ofiarowały odzyskany budynek wraz z przyległym gruntem Kościołowi, z przeznaczeniem na świątynię.
Po załatwieniu wszystkich formalności prawnych przez ks. Rudolfa Jeziorskiego, proboszcza parafii św. Katarzyny, do której należał wówczas ten teren, przystąpiono do prac adaptacyjnych. Do czerwca 1983 roku, udało się przystosować budynek stolarni do nowej funkcji, organizując pomieszczenie na kaplicę i jedną salkę katechetyczną.

Poświęcenia świątyni dokonał 11 czerwca 1983 roku biskup katowicki Herbert Bednorz, a jej rektorem został ks. Andrzej Raszka, który zobowiązany został do prowadzenia przy tym kościele regularnego duszpasterstwa i katechizacji.

Do granic rektoratu włączono teren obejmujący ulice: Bestwńską, Brzozową, Buczka, Bularza, Chłodną, Dworocową, Jastrzębią, Jodłową, Junacką, Klonową, Komorowicką, Krupniczą, Kwiecistą, Lipowską, 1 Maja, Olszynę, Pasieki, Piękną, Pocztową, Podwale, Prostą, Podlarysz, Bratków, Chabrową, Fiołków, Kostki Napierskiego, Różaną, Terenową, Robotniczą, Rolną, Rzeczną, Sosnową i Zabiele.

ERYGOWANIE PARAFII
17 października 1983 roku erygowana została parafia pod wezwaniem Jezusa Chrystusa Odkupiciela, terytorialnie obejmująca teren określony przy tworzeniu rektoratu. Pierwszym proboszczem tej parafii 9 lutego 1984 roku biskup Bednorz mianował dotychczasowego rektora - ks. Andrzeja Raszkę.

Najbliższe miesiące wypełniły dalsze prace adaptacyjne kościoła. Po zakupieniu w 1985 r. działki i domu przy ul. Pocztowej 32 przystosowano budynek do potrzeb probostwa. Od marca 1988 roku trwały natomiast starania o zezwolenie na budowę salek katechetycznych w sąsiedztwie kościoła. Budowę rozpoczęto 29 sierpnia 1988 roku, a 28 czerwca 1993 roku parafia uroczyście świętowała 10. rocznicę poświęcenia kościoła i zakończenie budowy salek katechetycznych, które poświęcił biskup Tadeusz Rakoczy. Po przeniesieniu katechizacji do szkół, salki zmieniły swoje przeznaczenie, stając się miejscem spotkań parafian wszystkich pokoleń.
Jesienią 1994 roku zrodził się plan kapitalnego remontu kościoła.
Świątynia z czasem okazała się za mała, by swobodnie pomieścić wszystkich parafian, a jej prowizoryczny charakter skłaniał do przeprowadzenia kapitalnego remontu, uwzględniającego rozbudowę. Pojawił się plan, by zamiast remontu podjąć budowę nowego kościoła. Przygotowanie projektu jego konstrukcji zlecono architektowi Stanisławowi Niemczykowi, który pochodzi z tutejszej parafii i jako archiekt jest już projektantem innych znanych kościołów, m.in. pw. Ducha Świętego w Tychach i pw. Miłosierdzia Bożego w Krakowie. 27 lipca w czechowickim Urzędzie Miejskim złożone zostały wymagane dokumenty, a 1 sierpnia - w Święto Porcjunkuli - parafia otrzymała pozwolenie na przebudowę i rozbudowę kościoła.
Prace rozpoczęły się we wtorek 8 sierpnia 1995 r., z wielkim impetem, choć od początku było to niełatwe zadanie, ze względu na niewielki teren, jaki budowniczowie mieli do dyspozycji. Nowy kościół powstawał w miejscu starego i równolegle z budową trwały roboty przy stopniowej rozbiórce starej świątyni. Biskup Janusz Zimniak 5 listopada 1995 r. poświęcił symboliczny kamień węgielny i plac budowy - wówczas już bardzo zaawansowanej.
Wielkiej koncentracji budowniczych wymagała nie tylko skomplikowana konstrukcja ścian, ale i to, iż cegła układana jest na listewki do fugowania, według ściśle określonego wzoru - zgodnie z poleceniami architekta. Wymagające wielkiej skrupulatności i staranności prace posuwały się w tak bardzo szybkim tempie, że już 15 września 1996 r. odprawiona została w zadaszonym kościele pierwsza Msza św. Prace murarskie zakończono 18 września 1996 r. Kościół w stanie surowym był gotowy, a wieże sięgały wysokości dachu. Na cały kościół zużyliśmy w czasie budowy 183 330 cegieł. 7 marca 1999 r. biskup Tadeusz Rakoczy dokonał poświęcenia czterech nowych dzwonów.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Kościół pw. Jezusa Chrystusa Odkupiciela w Czechowicach otrzymał nagrodę "Grand Prix" w konkursie "Architektura roku 1999", przyznawaną przez Wojewodę Śląskiego, Architekta Wojewódzkiego i Stowarzyszenie Architektów Polskich - Oddział w Katowicach. Ponadto przyznana została nagroda honorowa Marszałka Województwa Śląskiego i katowickiego Oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich - za najlepszą przestrzeń publiczną zrealizowaną w 1998 r.

W Roku Jubileuszowym 2000, 29 października biskup Tadeusz Rakoczy dokonał konsekracji kościoła.